เรือดำน้ำ นิวเคลียร์เชิงกลยุทธ์ ประวัติการพัฒนา เมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2503 ฝรั่งเศสได้ระเบิดอุปกรณ์นิวเคลียร์เครื่องแรกในทะเลทรายทาเนซรัฟฟ์ ในแอลจีเรียฝรั่งเศสแอฟริกา และกลายเป็นสมาชิกคนที่สี่ของนิวเคลียร์คลับ รองจากสหรัฐอเมริกาสหภาพโซเวียต และสหราชอาณาจักร ตั้งแต่นั้นมาการจัดตั้ง และพัฒนากองกำลังนิวเคลียร์ สามที่เป็นอิสระ และการรักษาเอกราชของฝรั่งเศส และสถานะในฐานะมหาอำนาจ ได้ดำเนินต่อไป

ในฐานะนโยบายพื้นฐานระดับชาติ ที่กำหนดโดยประธานาธิบดีเดอโกลล์ ไม่ว่าพรรคการเมืองใด ที่อยู่ในความดูแลของรัฐบาลฝรั่งเศส การพัฒนาและปรับปรุงพลังงานนิวเคลียร์จะถูกระบุว่า เป็นโครงการที่มีลำดับความสำคัญ อดีตประธานาธิบ ดีฝรั่งเศส มีแตร็องกล่าวในปี1991 ว่า นโยบายของเราในปี2000 จะยังคงเน้นที่การยับยั้งนิวเคลียร์เชิงกลยุทธ์ ซึ่งจะต้องคงไว้ ซึ่งการยับยั้งทางยุทธศาสตร์ของเรา ดังนั้นฝรั่งเศส จึงให้ความสำคัญกับการพัฒนาเครื่องยับยั้งนิวเคลียร์อิสระมาโดยตลอด เพื่อเป็นการป้องกันประเทศขั้นพื้นฐาน นโยบายการก่อสร้างเป็นประเทศในโลกที่พัฒนา เรือดำน้ำนิวเคลียร์ขีปนาวุธทางยุทธศาสตร์ก่อนแล้ว จึงโจมตีเรือดำน้ำนิวเคลียร์

ฝรั่งเศสมีขนาดเล็ก และหนาแน่นในเมืองต่างๆ แต่อยู่ใกล้กับมหาสมุทรแอตแลนติก และทะเลเมดิเตอร์เรเนียน และมีสภาพแวดล้อมทางทะเลที่เหนือกว่า ดังนั้นพลังงานนิวเคลียร์เชิงยุทธศาสตร์ในทะเล จึงได้รับการยกย่องจากฝรั่งเศสเสมอว่าเป็นรากฐานที่สำคัญ และเป็นองค์ประกอบแรกของพลังงานนิวเคลียร์ และขีปนาวุธที่ปล่อยเรือดำน้ำ และเรือดำน้ำนิวเคลียร์ก็มีความสำคัญมากยิ่งขึ้น ระหว่างปีพ.ศ.2506 ถึง พ.ศ.2533 รัฐบาลฝรั่งเศสใช้จ่ายเงิน 312.56พันล้านฟรังก์

ในการพัฒนาและซื้ออาวุธนิวเคลียร์เชิงกลยุทธ์ ซึ่งคิดเป็น29.2% ของค่าใช้จ่ายด้านอาวุธ และอุปกรณ์ทางทหารทั้งหมด ในขณะที่ค่าใช้จ่ายในการพัฒนากองกำลังนิวเคลียร์เชิงยุทธศาสตร์ ที่ใช้เรือดำน้ำสูงถึง 52,700ล้านฟรังก์

คิดเป็น48.8% ของการลงทุนทั้งหมดในอาวุธนิวเคลียร์เชิงกลยุทธ์ ในปี2528 ฝรั่งเศสมีเรือดำน้ำนิวเคลียร์เชิงยุทธศาสตร์ ระดับเดรดนอตแล้ว 5ลำและเรือดำน้ำนิวเคลียร์เชิงยุทธศาสตร์ที่ปรับปรุงใหม่ ระดับเดรดนอต ดังนั้นฝรั่งเศส จึงมีกองกำลังยับยั้งนิวเคลียร์ทางยุทธศาสตร์ใต้น้ำที่สมบูรณ์ ประวัติการก่อสร้าง การพัฒนาโครงการ เรือดำน้ำ นิวเคลียร์เชิงยุทธศาสตร์ของFrench Fear ถูกสร้างขึ้นในปี1970 และจะค่อยๆ ปลดประจำการหลังปี1990 นอกจากนี้การพัฒนาเรือดำน้ำนิวเคลียร์ทางยุทธศาสตร์ของฝรั่งเศส ก็คล้ายกับของสหภาพโซเวียต การพัฒนาขีปนาวุธไทป์1 ติดตั้งเรือดำน้ำไทป์1 ขีปนาวุธเอ็ม45 ติดตั้งเรือดำน้ำนิวเคลียร์ทางยุทธศาสตร์ระดับเดรดนอต

ขีปนาวุธดังกล่าว เป็นขีปนาวุธเชื้อเพลิงแข็ง สามขั้นตอนที่มีระยะประมาณ 5300-7000กิโลเมตร แต่ละขีปนาวุธ สามารถบรรทุกหัวรบนิวเคลียร์เทอร์โมนิวเคลียร์ แบบแยกส่วนทีเอ็น75 ได้หกหัวที่มีกำลังเทียบเท่า 150เคทีทีเอ็นที เพื่อที่จะติดตั้งขีปนาวุธเอ็ม5 ที่มีพิสัยไกลขึ้น และเพื่อให้แน่ใจว่า ฝรั่งเศสยังคงมีกองกำลังเรือดำน้ำนิวเคลียร์ขีปนาวุธแบบอิสระ รัฐบาลฝรั่งเศสตัดสินใจในปี1981 ที่จะเริ่มสร้างเรือดำน้ำนิวเคลียร์เชิงยุทธศาสตร์ 6ลำ ตั้งแต่ปลายทศวรรษที่1980

ถึงจุดเริ่มต้นของศตวรรษที่21 ทั้งหมดแทนที่คลาสที่น่ากลัว และหมายเลขไม่ย่อท้อ การลงทุนทั้งหมดของคลาสไทรอัมพ์ อยู่ที่ประมาณ 79.8พันล้านฟรังก์ และค่าใช้จ่ายของเรือลำเดียวประมาณ 1.339พันล้านดอลลาร์ สหรัฐตั้งแต่ฤดูร้อนปี 1981 กลุ่มดีซีเอ็นของฝรั่งเศส เป็นผู้รับผิดชอบ การพัฒนามีการเพิ่มการปรับปรุงที่จำเป็น และแนวคิดการออกแบบใหม่ๆ มากมาย

เมื่อพิจารณาว่า คลาสไทรอัมพ์ อาจติดตั้งขีปนาวุธ เปิดตัวเรือดำน้ำขนาดใหญ่ขึ้น ในอนาคตเส้นผ่านศูนย์กลางของตัวถังแรงดันไม่ได้ใช้ 10.6เมตร ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากAwe แต่เริ่มแรกตั้งไว้ที่ 12.2เมตรความยาวของตัวถัง ยังยาวกว่าคลาสที่ได้รับแรงบันดาลใจจากAwe เพิ่มขึ้น 10เมตร แผนการออกแบบทั้งหมดหกแบบ ถูกจัดทำขึ้นในขั้นตอนการออกแบบเบื้องต้นของคลาสไทรอัมพ์ ในตอนท้ายของปี1981 เมื่อการออกแบบเบื้องต้นเสร็จสมบูรณ์ โดยทั่วไปแผนการออกแบบดีเอ็น6 ที่ได้รับการอนุมัติในที่สุด การออกแบบเชิงลึก หลังจากที่แผนอย่างเป็นทางการของเรือดำน้ำนิวเคลียร์เชิงกลยุทธ์ระดับไทรอัมพ์ ได้รับการอนุมัติแล้ว

และคณะกรรมาธิการพลังงานปรมาณูได้ทำงานร่วมกัน เพื่อเจรจางานออกแบบต่อไปของเรือดำน้ำนิวเคลียร์ระดับไทรอัมพ์ และขอให้พวกเขาให้สูงสุด ความลึกในการดำน้ำ ต้องเกินระดับก่อนหน้าของเรือดำน้ำนิวเคลียร์ ซึ่งสามารถเข้าถึงได้ 500เมตร นอกจากนี้โดมของโซนาร์อาร์เรย์ทรงกลมของเรือดำน้ำระดับนี้ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้าง ส่วนบนฝาครอบด้านนอกของท่อส่งขีปนาวุธ โดมโซนาร์ด้านข้าง และกล่องหุ้มแท่นบัญชาการจะถูกสร้างขึ้น จากวัสดุสังเคราะห์หลายชนิด หลังจากวาดแบบก่อสร้างแล้ว เพื่อให้งานก่อสร้างดำเนินไปอย่างราบรื่น ฝ่ายออกแบบได้สร้างเรือดำน้ำนิวเคลียร์ระดับไทรอัมพ์ สามรุ่นต่อเนื่อง สองชิ้นแรกทำจากไม้อลูมิเนียม และพลาสติกชิ้นแรกสร้างขึ้นในปี1986

ด้วยมาตราส่วน 1ต่อ5 หลังจากสร้างแบบจำลองแล้ว นักออกแบบได้ทำอุปกรณ์ต่างๆ บนเรือให้เป็นแบบไม้ตามสัดส่วน ดังนั้นในระหว่างการทดลองติดตั้งในแบบจำลองพบว่า จำนวนอุปกรณ์ที่เลือกไว้ล่วงหน้า มีจำนวนมากเกินไปที่จะติดตั้งในเรือ ดังนั้นจึงมีการเลือกอุปกรณ์ใหม่ และจำนวนเรือลดลง เพื่อให้เข้าใจสถานการณ์ของการบรรทุกอุปกรณ์มากขึ้น และเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างตำแหน่งลูกเรือ และอุปกรณ์ต่อพ่วงโมเดลเต็มขนาด 1ต่อ1 ตัวที่สองถูกสร้างขึ้นในปี2531 ตามรูปแบบของการออกแบบห้องโดยสารหลัก ได้รับการผลิตตาม ไปยังมิติข้อมูลจริง เพื่อให้มั่นใจในความถูกต้องของการติดตั้งอุปกรณ์ อุปกรณ์ที่สำคัญบางอย่างใช้ของจริง ตัวแทนของเจ้าหน้าที่ทหารเรือฝรั่งเศส

และเจ้าหน้าที่แผนกเทคนิค ได้ดำเนินการแบบตรงจุดในห้องโดยสารที่สำคัญ และห้องบัญชาการรบและดำเนินมาตรการที่เกี่ยวข้อง ตามข้อกำหนดของกองทัพเรือฝรั่งเศส การปรับเปลี่ยน และการปรับเปลี่ยนในปี1991 แบบจำลองสามมิติแห่งชัยชนะเสร็จสมบูรณ์ โดยใช้เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ การใช้แบบจำลองคอมพิวเตอร์ห้องโดยสารที่ไม่สำคัญท่อเส้น และอื่นๆ ไม่จำเป็นต้องสร้างแบบจำลองเต็มรูปแบบ ซึ่งช่วยประหยัดเงินและกำลังคนได้มาก

บทความอื่นที่น่าสนใจ > เส้นเลือดขอด ข้อควรระวังและวิธีป้องกันเส้นเลือดขอด