สิบ ยี่สิบ สามสิบ สี่สิบ

สิบ ยี่สิบ สามสิบ สี่สิบ การที่เราหยิบของอย่างหนึ่งไปโดยที่ไม่ขออนุญาตเจ้าตัวพฤติกรรมแบบนี้เรียกว่าการขโมยหรือเปล่า??

“ต่อ เดี๋ยวแม่ไปทำงานก่อนนะเฝ้าบ้านด้วยนะลูก”

“แม่จะกลับมากี่โมงครับวันนี้”

“ก็น่าจะเย็นๆ อย่าออกไปไหนนะ”

เด็กชายคนนี้ชื่อว่า ต่อ เขาเป็นเด็กที่ติดเกมเอามากๆ ทุกวันหยุดหรือวันที่แม่ของเขาไม่อ ยู่เขาก็มาแอบไปร้านเกมเสมอแล้วถามว่าเขาเอาตังค์จากไหนมาเล่นเกมนะหรอ ก็เป็นตังค์ที่เขาแอบหยิบมาจากกระปุกเก็บตังค์แม่โดยที่แม่ไม่รู้ เขาทำแบบนี้มาเป็นระยะเวลาหนึ่ง จนกลายเป็นนิสัย

“วันนี้หยิบตังค์จากกระปุกแม่ไป 10 บาท แม่คงไม่รู้หรอก”

เขาเดินไปเล่นเกมอย่างสบายใจและรอดูเวลากลับบ้าน เพื่อจะได้กลับไปให้ทันเวลาก่อนที่แม่จะกลับมาเขาทำเเบบนี้เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้แม่สงสัย

“ต่อ มากินน้ำแข็งใสเร็ว แม่ซื้อมาฝาก”

“ขอบคุณครับ”

“เออต่อ ไปหยิบกระปุกตังมาให้แม่หน่อย แม่จะนับตังค์”

“ได้เลยครับ”

เมื่อต่อได้ยินแบบนั้น เขาก็รู้สึกหวาดกลัวและทำตัวไม่ถูก เขากลัวแม่จะจับได้ว่าตังค์ในกระปุกมันลดน้อยลง เพราะถ้าเป็นแบบนั้นแม่ก็ต้องรู้แน่นอนว่าเขาเป็นคนขโมยไปเนื่องจากทั้งบ้านอยู่กันแค่สองคน เขามีความกังวลเป็นอย่างมากเเต่ก็ต้องเก็บอาการ

“ทำไมตังค์ในกระปุกมันน้อยกว่าอาทิตย์ที่แล้ว หรือว่าเรานับผิด เห้อช่างมันเถอะ”

“แม่ แม่ทำงานมาเหนื่อยทำไมไม่รีบไปอาบน้ำ นี่มันก็ดึกแล้วนะเดี๋ยวพรุ่งนี้จะทำงานไม่ไหว”

“โอเคครับลูก เดี๋ยวปิดบ้านปิดไฟให้แม่ด้วยนะ”

ในครั้งแรกที่ต่อเริ่มหยิบเงินจากกระปุกแม่ไป เขาก็สามารถรอดตัวไปได้อย่างสบายๆ ทำให้มีครั้งที่ 2 เกิดขึ้น เขาไม่ได้รู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำมันกำลังเป็นการฝึกนิสัยลักเล็กขโมยน้อย เขาทำไปเพียงเพราะว่าอยากเล่นเกม พฤติกรรมของเขาก็เหมือนกับเด็กติดเกมธรรมดาทั่วไป แต่แค่มีเรื่องของการลักขโมยเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

“ต่อ แม่เอาเงินไว้ให้กินขนมอยู่บนหลังตู้นะลูก เดี๋ยวแม่ขอออกไปทำงานก่อน”

ในวันนี้เเม่ให้เงินเขา ทำให้เขาไม่จำเป็นต้องไปขโมยเงินในกระปุกของแม่เลย แต่ด้วยความที่เขาโลภและอยากเล่นเกมติดต่อกันหลายๆชั่วโมง เขาจึงตัดสินใจขโมยเงินแม่อีกครั้งโดยคิดแค่ว่าหยิบไปแค่นิดเดียวแม่ก็คงไม่รู้

“ไอ้หนูมาร้านเกมอีกแล้วหรอ เอาตังค์จากไหนมาเล่นเนี่ย”

“วันนี้ผมจะเล่นสัก 4 5 ชั่วโมงยาวๆ”

เขาหยิบไปวันละ 10 20 30 40 บาท จนแม่เริ่มสังเกตเห็นว่าเงินในกระปุกลดลงเรื่อยๆอย่างน่าตกใจ แม่ถึงหันมาถามเขาว่ามีใครแอบเข้ามาในบ้านหรือเปล่า แต่เขาก็ปฏิเสธบอกว่าไม่มีใครแอบเข้ามาเพราะเขาอยู่บ้านทั้งวัน นอกจากต่อจะแอบหยิบเงินในกระปุกแม่ไป ต่อก็ยังมีการฝึกนิสัยโกหกเพื่อเอาตัวรอด เขาทำเพราะมีความคิดเเบบเด็กๆเเต่เขาไม่ทันได้คิดว่าจะมีผลที่ตามมาอย่างไร

“เงินในกระปุกนี้แม่จะเก็บไว้จ่ายค่าบ้าน แล้วทำไมอยู่ๆมันลดลงไปเรื่อยๆ ต่อไม่ได้หยิบไปใช่ไหมลูก”

“ผมป่าว ผมก็มีเงินจากที่แม่ให้บนหลังตู้อยู่แล้วไง ผมจะหยิบเงินในกระปุกแม่ไปอีกทำไม”

“แล้วเงินมันจะหายไปไหน มันหายไปวันละ 10 20 บาท มันหายไปได้ยังไงนะ”

“แม่นับผิดหรือเปล่า ผมอยู่บ้านทั้งวันไม่มีใครเข้ามาในบ้าน”

แม่เริ่มเกิดความสงสัยในตัวต่อ แม่จึงวางแผนหลอกต่อว่าไปทำงานเหมือนกันทุกวัน แต่ความเป็นจริงแล้วเขาจะแอบดูต่ออยู่ข้างบ้าน คอยดูว่าต่อจะเฝ้าบ้านจริงๆแบบที่พูดหรือเปล่า แล้วต่อเป็นคนหยิบเงินในกระปุกตังค์ไปแบบที่แม่คิดหรือเปล่า

“ต่อ วันนี้แม่ออกไปทำงานก่อนนะลูก แม่ไม่ได้เอาตังค์วางไว้บนหลังตู้ให้นะเพราะว่าแม่ไม่มีตังค์เศษเลย แต่ว่ามีขนมปังอยู่ในตู้ถ้าต่อหิวต่อก็กินรองท้องไปก่อนนะ”

ในที่สุดความจริงก็ปรากฏเมื่อแม่ได้รู้ว่าต่อไม่ได้เฝ้าบ้านอย่างที่พูด และเงินในกระปุกที่หายไปสาเหตุก็มาจากต่อ แม่เกิดความสงสัยว่าต่อจะนำเงินไปทำอะไร เขาจึงเดินตามต่อไปแล้วพบว่าต่อนำเงินไปเล่นเกม เขาสอบถามเจ้าของร้านเกมว่าต่อมาเล่นบ่อยแค่ไหนจึงได้รู้ว่าต่อมาเล่นเกมแทบทุกวันวันละหลายๆชั่วโมง ในเวลานั้นแม่พยายามใจเย็นเเละยังไม่ได้เข้าไปดุต่อ แต่แม่มานั่งรอต่อที่บ้านพร้อมกับเหลาไม้เรียว

“ต่อ ไปไหนมา ไหนบอกว่าจะเฝ้าาบ้านไง”

หลังจากนั้นแม่ก็ลงโทษต่อ ดุด่าว่าทำไมต่อถึงขโมยเงินและโกหกแม่ ทั้งสองคนทะเลาะกันเสียงดังทำให้ชาวบ้านแถวนั้นออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อแม่เห็นแบบนั้นจึงรีบพาต่อเข้าไปในบ้าน

“ต่อฟังแม่นะ เงินที่แม่เก็บไว้แม่เก็บไว้จ่ายค่าบ้าน แล้วถ้าต่อแบบเอาไปเล่นเกมแบบนี้เราจะเอาตังค์ไหนจ่ายค่าบ้าน”

“ผมแค่อยากเล่นเกมเหมือนคนอื่นๆ แม่ให้ผมเฝ้าบ้านไม่ยอมให้ผมบอกไปไหน ผมรู้สึกอึดอัดก็เลยต้องทำแบบนี้ ถ้าผมบอกแม่ตรงๆแม่ก็คงไม่ให้ผมไปแน่ๆ”

สุดท้ายแม่และต่อก็เคลียร์กันลงตัว เขาทั้งสองตกลงกันว่าต่อไปนี้จะไม่มีการโกหกกันอีก แม่จะให้เงินต่อไปเล่นเกมแต่จะไม่ให้เล่นทุกวันเพราะกลัวว่าต่อจะติดเป็นนิสัย เเม่เข้าใจต่อ เข้าใจธรรมชาติของเด็กจึงไม่อยากทำโทษมากเพราะกลัวว่าต่อจะเก็บกดเเละกลายเป็นเด็กนิสัยเสีย

“ต่อการหยิบเงินไปโดยที่ไม่บอกเเม่เรียกว่าการขโมยนะลูก เเล้วการขโมยเงินมันไม่ดีเลยนะคะลูก ถึงต่อจะหยิบเงินไปเเค่ 10 20 บาท เเต่สุดท้ายเเล้วมันก็คือขโมยอยู่ดีเพราะเจ้าของไม่ได้รับรู้ ทีหน้าทีหลังถ้าต่ออยากได้อะไรต่อต้องมาบอกเเม่ตรงๆไม่ใช่ทำเเบบนี้นะ ต่อไม่ต้องกลัวเลยว่าเเม่จะห้ามเพราะเเม่เข้าใจต่อดี ตอนเเม่เด็กๆเเม่ก็เคยเเอบยายไปเล่นเกมเหมือนกัน ตอนนั้นยายก็ห้ามเเม่เเล้วเเม่ก็ใช้วิธีเดียวกันกับต่อ มาวันนี้เเม่รู้เเล้วว่าการทำเเบบนั้นมันผิด มันจะทำให้เราเสียนิสัย สุดท้ายเเล้วคนที่จะได้รับผลกระทบที่สุดก็คือตัวเรานะลูก”

“ผมขอโทษครับ ผมจะไม่ทำอีก”