สถานีอวกาศ ตามข้อมูลที่เปิดเผยก่อนหน้านี้โดยสถานีวิทยุโทรทัศน์กลางแห่งประเทศจีน การรวมกันของยานอวกาศที่มีมนุษย์เซินโจว 15 และยานปล่อยได้ถูกย้ายไปยังพื้นที่ปล่อยและการทดสอบการทำงานก่อนการเปิดตัวและการทดสอบร่วมกันกำลังดำเนินการตามแผน หมายความว่า หลังจากวันที่ 14 เสินโจว วันที่ 15 เสินโจวกำลังจะออกไป

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากนักบินอวกาศของยานเสินโจว 14 ยังไม่ได้กลับเข้าสู่การเดินทาง หลังจากประสบความสำเร็จในการส่งมนุษย์อวกาศ สถานีอวกาศเทียนกงในประเทศจีนจะมีนักบินอวกาศ 6 คนเป็นครั้งแรก นักบินอวกาศทั้ง 6 คนนี้จะอยู่ในเทียนกง เป็นเวลา 5 ถึง 10 วันพร้อมๆกัน เพื่อรับรู้กลไกการหมุนรอบตัวเองในอวกาศ ความสำเร็จครั้งใหม่นี้จะทำให้ชาวจีนรู้สึกภาคภูมิใจโดยธรรมชาติ

แต่ก็ทำให้คนมีความคิดใหม่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าความจุของสถานีอวกาศเทียนกงมีความเหมาะสมหรือไม่ คุณต้องรู้ว่าสถานีอวกาศอีกแห่งในอวกาศ สถานีอวกาศนานาชาติเคยรองรับคนได้ 13 คนในเวลาเดียวกัน และเทียนกง ซึ่งเป็นสถานีอวกาศแห่งเดียวที่อาจมีอยู่ในอวกาศในอนาคต เหตุใดจึงไม่สามารถรองรับคนได้มากกว่ามันเป็นเพราะเทคโนโลยีของเราล้าหลังกว่าเขาหรือเปล่า

สถานีอวกาศเทียนกงของจีน หากต้องการทราบคำถามนี้ ก่อนอื่นเรามาทำความเข้าใจโดยย่อเกี่ยวกับสถานีอวกาศทั้งสองนี้และดูว่าอะไรคือความแตกต่างระหว่างสถานีอวกาศเหล่านี้ อันดับแรก มาดูสถานีอวกาศเทียนกงกันก่อนประกอบด้วย 3 ส่วน ได้แก่ โมดูลหลักเทียนเหอ โมดูลทดลองเวิ่นเทียน และโมดูลทดลองเมิ่งเทียนทำงานบนวงโคจรที่ระดับความสูง 340 กิโลเมตร ถึง 450 กิโลเมตร

จากข้อมูล มวลรวมของสถานีอวกาศเทียนกงอยู่ที่ ประมาณ 60 ตันถึง 180 ตันและทั้งหมดเป็นรูปตัว T อายุการออกแบบของสถานีอวกาศประมาณสิบปีทำให้นักบินอวกาศสามคนสามารถอยู่ในวงโคจรได้เป็นเวลานาน เมื่อทำการถ่ายโอนจะสามารถรองรับนักบินอวกาศ 6 คนเพื่อทำงานร่วมกันได้ชั่วคราว แน่นอน การทำงานในเทียนกง ไม่ใช่แค่การสร้างสถานีอวกาศเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการทดลองในอวกาศอีกด้วย

ห้องทดลองการทดลองเหมิงเถียนและห้องทดลองเวิ่นเทียน นั้นถูกใช้เป็นพิเศษสำหรับการวิจัยเชิงทดลอง ซึ่งจะจัดหาอุปกรณ์ระดับมืออาชีพมากมายให้กับนักบินอวกาศ เมื่อเปรียบเทียบกับสถานีอวกาศแห่งชาติที่เข้าสู่อวกาศก่อนหน้านี้ สถานีอวกาศเทียนกง เข้าสู่อวกาศอย่างเป็นทางการในภายหลัง อย่างไรก็ตาม โมดูลแกนกลางเทียนเหอเข้าสู่อวกาศอย่างเป็นทางการเมื่อปลายเดือนเมษายน 2564

ดังที่เห็นได้จากชื่อสถานีอวกาศแห่งนี้สร้างและใช้งานร่วมกันในหลายประเทศ แน่นอนว่ากองกำลังหลักคือสหรัฐอเมริกาและรัสเซีย ในฐานะบิกแมคสามารถชั่งน้ำหนักได้มากกว่า 400 ตัน ซึ่งแตกต่างจากสถานีอวกาศเทียนกงอย่างมาก นอกจากนี้ สถานีอวกาศนานาชาติยังถูกสร้างขึ้นในขณะที่มีชีวิตอยู่ด้วยในตอนแรก มันสามารถรองรับคนได้เพียง 3 คนแต่ภายหลังการขยายตัวจำนวนคนที่สามารถรองรับได้นั้นเพิ่มขึ้นอีก

ในแง่ของขนาดเพียงอย่างเดียว สถานีอวกาศ เทียนกงดูเล็กมากเมื่อเทียบกับสถานีอวกาศนานาชาติ และในขณะเดียวกันความสามารถในการบรรทุกของสถานีก็น้อยกว่าสถานีอวกาศมาก เหตุใดเราจึงสร้างสถานีอวกาศขนาดเล็กเช่นนี้ในเมื่อเรามีเวลาเตรียมตัวมากมาย มีเหตุผลหลายประการที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ แต่ไม่มี ความล้าหลังทางเทคนิค อย่างแน่นอน เรามาพูดถึงรายละเอียดต่อไป

ประการแรก ความเป็นเจ้าของสถานีอวกาศเทียนกง ของจีนนั้นแตกต่างจากสถานีอวกาศนานาชาติเทียนกง สร้างขึ้นโดยเราโดยอิสระ ดังนั้นโดยทั่วไปแล้วให้บริการเฉพาะประเทศจีนเท่านั้น ในกรณีนี้ ความจุไม่จำเป็นต้องมาก ตราบใดที่เพียงพอต่อการใช้งาน ซึ่งแตกต่างจากสถานีอวกาศนานาชาติ มักจะมีการแข่งขันเพื่อที่นั่ง

ตัวอย่างเช่น เมื่อสถานีอวกาศเสร็จสมบูรณ์ในปี 2010 กระสวยอวกาศของอเมริกาทุกลำได้รับการต่อสายดินและการขนส่งขึ้นอยู่กับยานอวกาศของรัสเซีย งานของนาซา ถูกจำกัด และส่วนใหญ่มีนักบินอวกาศชาวอเมริกันเพียงสองคนบนสถานีอวกาศ ประการที่สอง ข้อพิจารณาในการก่อสร้างสถานีอวกาศของจีนแตกต่างจากสถานีอวกาศแห่งชาติ

การพิจารณาหลักของสถานีอวกาศนานาชาติคือความจุท้ายที่สุด เพื่อให้นักบินอวกาศจากกว่าสิบประเทศได้สัมผัสประสบการณ์ชีวิตในอวกาศและทำการทดลอง ประเทศจีนไม่มีปัญหาดังกล่าว ดังนั้นเราจึงใช้เวลามากขึ้นในการคิดเกี่ยวกับวิธีการปรับปรุงความสามารถในการอยู่อาศัยของนักบินอวกาศ คุณต้องรู้ว่าการเดินทางเพื่อธุรกิจของนักบินอวกาศมักจะเริ่มต้นในครึ่งปี

ในกรณีนี้ สิ่งสำคัญอย่างยิ่งคือต้องจัดเตรียมสภาพแวดล้อมการทำงานและที่อยู่อาศัยที่สะดวกสบายให้กับพวกเขา จากข้อมูล พื้นที่ทำงานและที่อยู่อาศัยในสถานีอวกาศเทียนกงมีประมาณ50 ลูกบาศก์เมตรซึ่งรวมถึงสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานในการดำรงชีวิต แต่ยังรวมถึงอุปกรณ์ออกกำลังกายบนวงโคจรด้วย

ในทางกลับกัน บนสถานีอวกาศนานาชาติ พื้นที่ทดลองและพื้นที่นั่งเล่นของทุกคนดูเหมือนจะเบียดเสียดกัน และพวกเขานอนในพื้นที่เล็กๆทุกวัน ยากที่จะไม่สงสัยว่านักบินอวกาศที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลานานจะมีปัญหาทางจิตหรือไม่ ดังนั้นจากนวัตกรรมของเทียนกง ในด้านนี้ตลอดจนการจัดตั้งสิ่งอำนวยความสะดวกและการขยายพื้นที่ จะเห็นได้ว่าเทคโนโลยีการบินและอวกาศของจีนกำลังก้าวหน้าไม่ใช่ล้าหลัง

ประการสุดท้าย ยิ่งสถานีอวกาศใหญ่เท่าไหร่ ก็ยิ่งผลาญเงินมากขึ้นเท่านั้น เมื่อคำนวณจากจุดเริ่มต้นของการสร้างสถานีอวกาศนานาชาตินาซาได้ลงทุน 100 พันล้านถึง 150 พันล้านเหรียญสหรัฐเพื่อบำรุงรักษาสถานีอวกาศ อย่างไรก็ตามเทียนกง ของจีนค่อนข้างเล็กและค่าใช้จ่ายในพื้นที่นี้ไม่มากนัก เราต้องบอกว่าคุณภาพประหยัดของเรานั้นตราตรึงอยู่ในกระดูกของเราจริงๆ

ในความเป็นจริงเทียนกง เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความฝันของเรา ไม่ใช่จุดจบ ดังนั้นเราไม่จำเป็นต้องสร้างมันให้ใหญ่เท่ากับสถานีอวกาศนานาชาติในวันนี้ ท้ายที่สุด ในแง่ของเทคโนโลยีการบินและอวกาศ สำรวจ. ดังนั้น ขนาดจิ๋วสัมพัทธ์ ของเทียนกง จึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับการพัฒนาอุตสาหกรรมการบินและอวกาศของจีนและสภาวะของประเทศ

ในเรื่องนี้ หวัง เซียง ผู้บัญชาการสูงสุดของระบบสถานีอวกาศวิศวกรรมอวกาศที่มีมนุษย์ควบคุมของจีน เคยกล่าวไว้ว่าสถานีอวกาศใดดีกว่าและมีประสิทธิภาพมากกว่ากัน การเปรียบเทียบง่ายๆนั้นไม่มีความหมาย และไม่มีคำตอบที่เป็นมาตรฐาน บนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีร่วมสมัยสามารถตอบสนองความต้องการและเหมาะสมกับตัวเอง ความสามารถคือสถานีอวกาศที่เราชาวจีนอิสระออกแบบและสร้างขึ้น

ในอนาคต เราจะสร้างเทียนกง รุ่นที่สองที่มีประสิทธิภาพดีขึ้นบนพื้นฐานของเทียนกง รุ่นแรก ถึงเวลานั้นสเกลจะได้รับการอัพเกรดอย่างแน่นอน เป็นมูลค่าการกล่าวขวัญว่า แม้จะมีความจุชั้นนำของสถานีอวกาศนานาชาติในปัจจุบัน แต่ก็แก่ลง มีเหตุผลว่าควรจะเลิกใช้เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ก็ยังคงยืนหยัดมาจนถึงปัจจุบัน ปัจจุบันสหรัฐอเมริกาเชื่อว่าสถานีอวกาศนานาชาติสามารถอยู่ได้จนถึงปี 2024 แต่พวกเขาหวังว่าจะสามารถอยู่ได้จนถึงปี 2028 เพื่อซื้อเวลาให้ผู้คนสร้างสถานีอวกาศใหม่มากขึ้น

อ่านต่อได้ที่ >> อาการปวดหลัง นวัตกรรมวิธีการรักษาของอาการปวดหลังส่วนล่าง