ท่านหญิงตระกูลอิชิยามะ

ท่านหญิงตระกูลอิชิยามะ ย้อนกลับไปในสมัยยุคเอโดะสมัยที่เหล่าซามูไรนั้นเป็นที่นับถือของชาวญี่ปุ่น ตระกูลที่ถือได้ว่าเป็นตระกูลที่เก่งกาจที่สุดในหมู่ซามูไรตระกูลนั้นก็คือ “ตระกูลอิชิยามะ” พวกเขานั้นฝึกฝนเหล่าซามูไรมากมายเพื่อเข้ารับใช้โชกุนฮามุตะ ตระกูลอิชิยามะขึ้นชื่อในเรื่องกระบวนท่าซามูไรที่สวยงามและแข็งแกร่งที่สุด ในช่วงปีที่อากาศหนาวเย็นท่านหญิงแห่งตระกูลอิชิยามะได้ให้กำเนิดบุตรชายและบุตรสาวฝาแฝด โดยมีบุตรชายเป็นลูกคนโตเขานั้นมีชื่อว่า “อิชิยามะ โทชิ” ส่วนบุตรสาวมีชื่อว่า “อิชิยามะ คานาโกะ” ทั้งคู่เติบโตขึ้นมาอย่างแข็งแรงเด็กชายและเด็กหญิงทั้งสองมีรูปร่างที่แข็งแรงและทั้งคู่มีใบหน้าที่เหมือนกัน บุตรชายนั้นได้รับการฝึกฝนการใช้ดาบตั้งแต่อายุ 5 ปี ส่วนบุตรส่วนเธอได้เรียนรู้วิชาคำทำนายและการสร้างหรือถอนคำสาปตั้งแต่อายุ 5 ปีเช่นกัน แม้พวกเขาทั้งสองนั้นจะเป็นพี่น้องฝาแฝดกันแต่พวกเขาไม่เคยได้ใช้ชีวิตร่วมกันเลย “อิชิยาโมะ โทชิ” นั้นด้วยความที่เขาเป็นบุตรชายทั้งยังเป็นบุตรคนโตเขาจึงได้อยู่ในคฤหาสของตระกูลอิชิยามะ ส่วน “อิชิยามะ คานาโกะ” เธออาศัยอยู่กับคุณย่าของเธอที่ คฤหาสตระกูลอิชิยามะในเมืองเกียวโต

เวลาผ่านไปกว่า 5 ปีตอนนี้ทั้งคู่มีอายครบ 10 ปีแล้วพวกเขาทั้งสองได้รับอนุญาตให้พบหน้ากันได้ “อิชิยามะ คานาโกะ” เธอดีใจมากที่จะได้พบพี่ชายของเธอ เธอจัดเตรียมเสื้อผ้าเพื่อที่จะกลับบ้านไม่เพียงแต่พี่ชายเท่านั้นที่เธออยากเจอ แม่และพ่อก็เป็นบุคคลที่เธออยากเจอเช่นกัน เมื่อถึงตอนเช้ารถม้าของตระกูลอิชิยามะมารอรับเธอที่หน้าคฤหาส เธอตื่นเต้นอย่างมมกเวลากว่า 10 ปีแล้วที่เธอไม่ได้พบครอบครัวเธอเลย เมื่อรถม้ามาถึงหน้าคฤหาสอืชิยามะในเมืองเอโดะ “คานาโกะ” เธอตื่นเต้นอย่างมาก เมื่อเธอก้าวลงจากรถเธอกลับต้องพบกับความประหลาดใจเพราะไม่มีใครที่ออกมาต้อนรับเธอเลย เธอก้างเดินเข้าไปในคฤหาสมีเพียงหญิงชราคนนึงออกมาต้อนรับและนำทางเธอเข้าไปยังห้องรับแขกภายในคฤหาส เธอมองไปรอบคฤหาสที่เต็มไปด้วยชายชาตรีที่กำลังฝึกฝนดาบอยู่

เมื่อเธอมาถึงที่ห้องรับแขกเธอต้องพบกับความประหลาดใจเพราะใยห้องไม่มีพี่ชาย พ่อหรือแม่เธอเลย “คานาโกะ” เธอพยายามจะถามหญิงชราที่พาเธอมาแต่เธอก็ไม่ได้ตอบอะไร “คานาโกะ” เดินเข้าไปนั่งรออยู่ในห้องรับแขกอยู่ครู่หนึ่งก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เขาคนนั้นคือพ่อของเธอ “อิชิยามะ คาโต้” คือเจ้าของคฤหาสและผู้ครองตำแหน่งขุนนางในวังเขาไม่ได้ให้ความสนใจ “คานาโกะ” มากนัก ภายในห้องรับแขกนั้นเต็มไปด้วยความเงียบงัน จนกระทั่ง “โทชิ” พี่ชายฝาแฝดของคานาโกะเดินเข้ามาและในไม่นานแม่ของเธอก็ตามมา ใยคฤหาสนี้ทุกคนไม่ได้ให้ความสนใจเธอสักเท่าไหร่ 

ตลอดเวลา 7 วันที่คานาโกะได้กลับมาอยู่กับครอบครัวมันทำให้เธอรู้สึกถึงความแตกต่างเธอไม่ได้รับความรักจากพ่อและแม่ ทั้งยังไม่ได้รับความสนใจจากคนใยตระกูล เธอตัดสินใจว่าเธอจะไม่กลับมายังคฤหาสอิชิยามะอีก ในระหว่างที่เดินทางกลับไปยังคฤหาสอิยามะที่ตั้งอยู่ในเมืองเกียวโต เธอตัดสินใจกระโดดออกไประหว่างทาง เธอเดินไปตามป่าบนภูเขา “ยามะ” จยกระทั่งเธอพบกับวัดแห่งหนึ่ง เธอตัดสินใจเข้าไปภายในวัด ทันทีที่เธอเดินเข้าไปเธอก็ได้บินเสียงโหยหวนของเหล่าวิญญาณด้วยวิชาที่เธอเรียนมาเธอรับรู้ได้ทันทีว่าวีดแห่งนี้ต้องคำสาป คานาโกะในวัย 10 ปีเธอใช้ดินสอไม้ที่เธอนำติดตัวมาด้วยนั้นวสดเป็นสัญลักษณ์เพื่อประกอบพิธี เธอมีความเก่งกาจในด้านนี้มากแม้ว่าคานาโกะนั้นจะไม่มีความรู้ด้านวิชาดาบเลยแต่เธอเป็นคนที่เรียนรู้และเก่งใยด้านวิชาคำวาปมาก เธอเป็นคนหัวไวและฉลาด

เมื่อคานาโกะวาดตราสัญลักษณ์เสร็จแล้วเธอเริ่มประกอบพิธีล้างคำสาปเป็นเวลากว่า 3 วันที่เธอประกอบพิธีตำสาปนั้นก็ได้ถูกล้างออกไป เมื่อคำสาปได้ล้างไปแล้วมีมิโกะท่านหนึ่งได้เดินออกมาจากประตูห้องเก็บของในวัด เธอแสดงความขอบคุณที่คานาโกะได้ช่วยล้างคำสาปให้ คานาโกะใช้เวลาอยู่ที่วัดนั้นจนเธออายุ 15 ปี เธอเป็นที่ยอมรับของเหล่าพระ มิโกะ และคนในหมู่บ้านเล็กๆกลางป่า เธอจะคอยช่วยกำจัดอาการเจ็บป่วยที่เกิดจากคำสาปให้คนในหมู่บ้าน เธอได้เรียนรู้วิชาดาบจากพระท่านหนึ่งมีนามว่า “โคชิ ฮิโต” คาโนโกะในวัย 15 ปีนั้นเธอมีความรู้ทั้งในด้านมนตร์คาถาและวิชาดาบ เธอใช้ชีวิตอย่างสงบสุขจนเธออายุครบ 18 ปี 

ในเช้าวันแห่งฤดูร้อน “คานาโกะ” ได้ทราบข่าวว่าบ้านของเธอในเอโดะถูกเหล่ากบฏโจมตี ตอนนี้พ่อ แม่และพี่ชายเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย เมื่อเธอทราบเช่นนั้นคานาโกะรีบออกจากวัดทันทีแต่เธอก็ถูกห้ามด้วยพระโคชิ ท่านห้ามไม่ให้คานาโกะไปด้วยตัวเปล่า ท่านได้มอบดาบมุรามาสะเล่มหนึ่งให้เธอติดตัวและม้าสีดำที่มีชื่อว่า “ฮารุ” ให้เธอ ด้วยความที่เธอหวงครอบครัวเธอนั้นเธอขึงรีบควบม้าออกจากวัดทันที จากวีดไปยังคฤหาสเธอใล้เวลาเดินทางไม่นานนัก “คานาโกะ” มาถึงคฤหาสในยามมืดพอดี เธอปีนหลังคาขึ้นไปสอดแนมและพบว่ามีเหล่ากบฏอยู่เต็มไปหมด ด้วยวิชามนคาถาที่เธอเรียนเธอสามารถร่ายมนตร์ทำให้เหล่าพวกกบฏนั้นมองไม่เห็นเธอได้ ด้วยความสามารถและการฝึกวิชาที่ยากลำบสกของเธอนั้นทำให้เธอนั้นเก่งและฉลาดกว่าพวกกบฏ

คานาโกะแอบรอบเข้ามายังห้องขังที่จับครอบครัวเธอไว้ เธอได้ช่วยเหลือพวกเขาทุกคน แต่ทว่าเมื่อเธอได้ช่วยเหลือครอบครัวเธอแล้ว เวทมนตร์ของเธอก็เสื่อมลงพวกกบฏได้มองเห็นเธอ เธอใช้ดาบคาตานะฟาดฟันเหล่ากบฏจนไม่เหลือและในขณะเดียวกันในช่วงที่เธอกำลังต่อสู้นั้นเธอได้ปลดปล่อยเหล่าคนในตระกูลอิชิยามะออกมาด้วย แม้ในการต่อสู้ครั้งนี้เธอจะชนะและนำคฤหาสอิชิยามะกลับคืนมาได้แต่เรื่องโชคร้ายคือเธอต้องสูญเสียครอบครัวของเธอไปในครั้งนี้ เธอเศร้าเสียใจอย่างมากเธอไม่เคยได้อยู่กับครอบครัวเลย เธอร้องไห้เเละเศร้าเสียใจนานกว่า 3 เดือน 

เมื่อเวลาผ่านไปคฤหาสอิชิยามะนั้นไร้ซึ่งคนปกครอง คานาโกะตัดสินใจแล้วว่าเธอจะกลับไปปกครองคฤหาสอิชิยามะเองและเธอจะก่อตั้งโรงฝึกดาบซามูไรอิชิยามะขึ้นมาใหม่ แม้ตลอดเวลา 18 ปีเธอจะไม่เคยได้รับความรักจากครอบครัว แม้เธอจะต้องพยายาม หลังจากนั้น “อิชิยามะ คานาโกะ” เธอถูกแต่งตั้งให้เป็นนายหญิงแห่งคฤหาสและด้วยความสามารถและสติปัญญาเธอได้รับแต่งตั้งจากโชกุนให้เป็นหัวหน้าแม่ทัพฝ่ายเหนือ เรื่องราวชีวิตของคานาโกะนั้นเป็นแรงบรรดาลใจให้แก่คนมากมายแม้ปัจจุบันเธอจะเสียชีวิตไปแล้วแต่เรื่องนาวของเธอยังคงเป็นที่เล่าลือกันในประเทศญี่ปุ่น